INIA

'Instituto Nacional de Investigacion Agropercuaria' kortweg INIA is een instituut voor landbouw en veeteelt waar alles draait om wetenschappelijk onderzoek. Eenmaal aangekomen op dit complex -wat bij nader inzien meer een dorpje is- hadden we niet veel info over hoe en wat verder. Onze begeleider zou pas vrijdag terugkomen uit Peru en omdat ons mail contact met een aantal misverstanden gepaard was gegaan waren we benieuwd of iemand wel wist dat we kwamen. Dit mail contact heeft duidelijk een verkeerd beeld geschetst want eenmaal aan de balie werden we bijna hoffelijk ontvangen: 'If you want, please sit'... kopje koffie erbij en daar zaten we dan, terwijl onze nieuwe Uruguayaanse moeders alles voor ons gingen regelen. Bij de rondleiding die volgde bleek dat zo'n beetje iedereen al wist dat er dos chicsas Holandes zouden komen. De rondleiding werd afgesloten met onze eerste maaltijd in de geliefde en gehate kantine. De dagindeling is hier overigens zeer eenvoudig te vinden, nl. d.m.v. een bel. 's-Morgens om half 8 gaat de eerste om iedereen op te roepen voor het ontbijt. Om 8.00u gaat de tweede om iedereen eraan te herinneren dat alle busjes NU vertrekken naar alle uithoeken van dit complex. Dit ritueel wordt in de loop van de dag nog een aantal x herhaald en om stipt 17.00u gaat de laatste en stopt ook iedereen met werken.
Omdat onze koeien ook een vaste (maar totaal andere) dagindeling hebben, zwemmen Selinde & ik hier een beetje tegen de stroming in. De benenwagen brengt ons elke dag naar de Tambo (boerderij), wat ons wat extra vrijheid geeft.
De kunst van het observeren van koeien begint ons al aardig eigen te worden en ik geloof dat de koeien dat zelf ook vinden. Maandag bleven ze nog op grote afstand om ons net zoveel bekijken als vice versa, maar nu wordt al bijna het gras onder onze voeten ....... Met een aantal essentiële hulpmiddelen zoals m'n IPod, koffie, de zon en wat Spaanse woordjes komen we de dagen in de wei goed door en is bij mij nog maar 1x de verveling volledig toegeslagen.
De grootste uitdaging is dus niet het onderzoek, maar het doorbrengen van de avonden. Gezelligheid staat niet hoog in het vaandel hier en dat is te zien aan de gemeenschappelijke woonkamer: 1 tafel met 2 stoeltjes, een open haard en een magnetron in een galmende ruimte met 1 TL-lamp aan 't plafond. Ja kan hier niet eens een kopje koffie zetten dus hoe sommige mensen hier 3 jaar (!) kunnen wonen is mij een raadsel.
Maar doorgeknipte flessen met grind maken kaarsenhouders en als de open haard vanavond fungeert als oven zal de zelfbelegde pizza heerlijk smaken het onder begeleiding van ITunes en een glaasje vino tinto toch weer wat worden denk ik.

Heel veel liefs en bedankt voor alle leuke reacties!

PS: Hieronder nog wat foto's, o.a. ook van de Expo 'Rural del Prado' in Montevideo. Dit is een grote internationale beurs waar alle grote namen uit de land- en tuinbouw hun producten komen promoten. Hier zijn we op uitnodiging van INIA naar toe geweest. Een unieke kans en geweldige ervaring om te zien hoe er hier allemaal aan toe gaat.