Adaptatie

Adaptatie, een belangrijk element van evolutie is een krachtig iets. Dat dieren er goed in zijn had Darwin al door, maar hoe snel het opborrelt in de mens verbaast me hier steeds weer. Elke keer als Selinde en ik ergens langer dan 1 dag bleven is het alweer een beetje ´thuis´. In no-time probeer je je omgeving te leren kennen, zodat je je kunt oriënteren. Je maakt kennis met nieuwe mensen, vogelt uit hoe het bus systeem in elkaar zit en waar je het lekkerste brood kunt scoren. Kortom: je past je aan aan de omgeving waar je in zit. Deze aanpassingen zorgen voor een gevoel van veiligheid. Vertrek is dan automatisch weer spannend.
De veilige haven ´chez Mette´ moest helaas weer verlaten worden. Wat een fijne plek, bedankt voor alles!
Dit keer zou een drastischer aanpassing nodig zijn, ik ging alleen verder naar Buenos Aires en Selinde bleef achter in het mooie Uruguay. SPANNEND... en raar om niet meer alles tegen elkaar te kunnen zeggen. Aangekomen in mijn hostel dan ook meteen een waslijst aan nutteloze informatie gemaild die ze écht moest weten. De ochtend erna vroeg op om ´n dagje met een paardendierenarts mee te lopen. Nou ja lopen... toeren met zijn 4x4 over alle stoffige zandpaden in de mooie omgeving van BA naar de meest luxe polofarms van het land. Heb het geluk gehad een klein kijkje te nemen in the-top-of-the-bill van de polo wereld: VET
Uitgeput ´s avonds weer vroeg m´n stapelbedje in want de volgende dag R-day!!!
2 Maanden is lang om elkaar niet te zien en soms leek de dag nooit dichterbij te komen, maar dat alles was niets vergeleken bij het uur dat ik zwetend, naar de schuifdeuren in de aankomsthal heb staan kijken. Eerste gedachte toen hij door de deuren kwam? Wow... wat ziet hij er dunner/knap/kleiner/smaller/anders/lief uit! Ja zo snel gaan die gedachten dan :)
Daarna weer de adaptatie, andere reisgenoot... we zijn weer samen. Aanstekelijk werkt het gevoel om iemand naast je te hebben in de taxi die zegt ´yeh, we zijn in Buenos Aires baby!´
Hostel is mooi, weer is top, de stad bevalt me al zoveel meer dan 2 maanden geleden. Zo mooi groen en dat is maar goed ook, want we hebben vooral alles van BUITEN moeten genieten. De bevolking werd geteld (iets wat zo vaak als 1x per 10 jaar gebeurd) en wij hadden het geluk dat mee te maken. Iedereen moest een hele dag in zijn huis blijven en werkelijk ALLES was dicht. De straten waren compleet verlaten en er doorheen lopen deed sterk denken aan de film ´I am Legend´ (op enkele andere toeristen na dan). De dag erna werden we geconfronteerd met compleet het tegenovergestelde: de straten waren helemaal volgestroomd met Argentijnen. Vlaggen, spandoeken, muziek, gezang en overal politie. Toen nog onwetend over de aanleiding van dit alles voelden we ons slecht op ons gemak. Is het iets feestelijks? Of zijn het demonstraties? Positief of negatief? Eenmaal geïnformeerd over de dood van de ex-president overheerst een gevoel van bewondering voor de sfeer en hoeveelheid aan mensen die de straat op zijn gegaan voor condoleance. Omdat hiermee 3dagen rouw waren afgekondigd besloten we de BINNENKANT van BA voor de terugweg over te laten en een dag eerder de bus te nemen naar Iguazu.
Helemaal geen straf zo´n nachtelijke busreis. Mega stoelen-eten-filmpje-slapen-nog meer slapen-ontbijt-filmpje en je komt in een compleet nieuwe wereld terecht. De standaard hostels lieten we voor wat het was en gingen op zoek naar klein pension. Via enkele omwegen vinden we uiteindelijk totaal iets anders maar ook precies wat we zochten: Een familie met een aantal extra kamers, eigen terrasje, keukentje, tuintje EN... alleen Argentijnen. Dus begonnen we direct met aanpassen zodat we de volgende dag naar de watervallen konden. Die avond kregen we een keurige intro van moeder natuur in het tropisch regenwoud: een stevige regen-, en onweersbui met als gevolg een diner bij kaarslicht omdat de electriciteitsvoorziening zich als snel gewonnen gaf.
Dat de watervallen geweldig zijn spreekt voor zich, de schoonheid van alles eromheen verraste ons des te meer. Enorme vlinders... overal en zoveel geluiden, zoveel soorten groen... hoe langer je naar 1 plek kijkt hoe meer je ziet (bewegen). Als afsluiter was de ´Nautica Adventure´ een onvergetelijke ervaring, want een kick om zo dicht bij die brullende massa te dobberen.
Omdat we ons al aangepast aan de omgeving voelde was het tijd om door te gaan. De bus zorgt voor een nieuwe locatie dit keer Salta, met een tussenstop van een dag in Resistentia. Zoveel moois al gezien, zoveel nog te gaan, maar nu eerst tijd voor een lekker kopje ´locale´ koffie.

liefs!