Bingo bingo!
Verheugen, toeristeninfo en moeder natuur
Door: Meggie
Blijf op de hoogte en volg Meggie
25 November 2010 | Argentinië, Mar del Plata
Op 1,5u van Bariloche stulpt een schiereiland uit in het meer waar een bijzondere boomsoort groeit, een soort die alleen op deze plek ter wereld een bos vormt. Leuke activiteit voor een middag dachten we… minder leuk om bij aankomst te ontdekken dat je voor ‘n bepaalde tijd binnen moet zijn en die tijd inmiddels verstreken was. Er zat niets anders op dan in het dorpje een beetje rond te hangen en de volgende bus weer terug te nemen. We sloten de dag af met een geslaagde chocoladestrooptocht en namen ons voor het bos op het schiereiland te bezoeken op de dag van vertrek. Leuk dat ze bij de toeristeninfo niet hebben gemeld dat het bos zich alleen in het puntje van het schiereiland bevindt. Dat je daar alleen kunt komen met een wandeling van 3u heen, 3u terug en wij daar onvoldoende tijd voor hadden als we de bus nog wilden halen. Het Arrayanes bos was ons blijkbaar niet gegund, en daarbij had dit hele bos ons inmiddels gestolen kunnen worden als ‘niet erg in bomen geïnteresseerden’. Prima dus dat er dicht bij de ingang ook een aantal verdwaalde exemplaren stonden : foto schieten… gezien!
Dan rest mij van Bariloche alleen nog te vertellen dat de 7 meren route ook werkelijk schitterend is. Alleen de onverharde wegen zijn in minder goede staat dan de Trotter ons wil doen geloven en een uitdaging met een gare Opel Corsa. De terugweg gaat door de ‘Villa Encantado (Betoverde vallei)’ en ons autootje leek die route al te kennen. In the middel of * nowhere hoor ik mezelf zeggen: ‘Ralph er gaat een lampje branden… o en nog een… he alle tellers van het dashboard staan op nul.’ ‘Wat wordt het opeens warm in de auto.’ Het grapje van onze barrel was dan wel van korte duur, ons vertrouwen in haar was geschaad en de terugrit wat minder ontspannen maar succesvol.
Zoals inmiddels bijna vaste prik op zaterdag weer door naar de volgende bestemming: Puerto Madryn. Dit is de uitvalsbasis voor bezoekers aan Peninsula Valdez; een schiereiland aan de Atlantische Oceaan waar zich een van de grootste verzameling zeedieren ophoudt ter wereld: pinguïns, zeeolifanten, orka’s, zuidkapers(walvissen) en veel anderen. De walvissen vervullen hier duidelijk de hoofdrol, ze komen elk jaar terug om hun jongen (kalveren) te baren, zich voort te planten en te voeden. De orka heeft hier een ‘special appearance’, nl. dat ze zich op het strand laten aanspoelen om jonge zeehonden of pinguïns te pakken. Dit is de enige plek in de wereld waar dat gebeurd.
Dag 1: gefietst naar El Doradillo, de beste plek om zuidkapers te spotten. Zoals bij een echte safari moet je soms ook een beetje geluk hebben en dat hadden we die dag niet. Geen walvissen gezien,maar de rit was mooi en het strand lag heerlijk.
Dag 2: DE excursie van onze reis: naar Peninsula Valdez. Eerst langs het museum, langs de zeeolifanten (geen special appearance van de orka). Onderweg veel Guanaco’s en Nandoes gespot. De uitzichten zijn geweldig mooi. De dag eindigde met de walvissafari. Relatief kleine boot met relatief-of-niet GIGANTISCHE walvissen. Ik had me zo op dit moment verheugd, maar dat het zo gaaf zou zijn had ik nooit durven dromen. Walvissen met kalf, kalf spelend op de rug van mama, kalf drinkend bij mama, mama roepend naar kind. Moeder en kind sprongen makend uit het water! De tranen stonden in mijn ogen en we trilden als rietjes van de adrenaline die de Ballenas in ons hadden vrijgemaakt.
De volgende dag naar Punta Loma gefietst om een kolonie zeeleeuwen te bekijken, maar in plaats daarvan kregen we van moeder natuur een andere voorstelling. Vanaf een panorama punt zagen we in de verte een walvis dichtbij het strand. Als idioten naar beneden gefietst-gerend om met de harten in onze kelen een moeder met kalf op 5m uit de branding aan te treffen. Deze voorstelling duurde ongeveer driekwartier, maar van de herinnering zullen we ons leven lang kunnen nagenieten.
Dan rest mij van Bariloche alleen nog te vertellen dat de 7 meren route ook werkelijk schitterend is. Alleen de onverharde wegen zijn in minder goede staat dan de Trotter ons wil doen geloven en een uitdaging met een gare Opel Corsa. De terugweg gaat door de ‘Villa Encantado (Betoverde vallei)’ en ons autootje leek die route al te kennen. In the middel of * nowhere hoor ik mezelf zeggen: ‘Ralph er gaat een lampje branden… o en nog een… he alle tellers van het dashboard staan op nul.’ ‘Wat wordt het opeens warm in de auto.’ Het grapje van onze barrel was dan wel van korte duur, ons vertrouwen in haar was geschaad en de terugrit wat minder ontspannen maar succesvol.
Zoals inmiddels bijna vaste prik op zaterdag weer door naar de volgende bestemming: Puerto Madryn. Dit is de uitvalsbasis voor bezoekers aan Peninsula Valdez; een schiereiland aan de Atlantische Oceaan waar zich een van de grootste verzameling zeedieren ophoudt ter wereld: pinguïns, zeeolifanten, orka’s, zuidkapers(walvissen) en veel anderen. De walvissen vervullen hier duidelijk de hoofdrol, ze komen elk jaar terug om hun jongen (kalveren) te baren, zich voort te planten en te voeden. De orka heeft hier een ‘special appearance’, nl. dat ze zich op het strand laten aanspoelen om jonge zeehonden of pinguïns te pakken. Dit is de enige plek in de wereld waar dat gebeurd.
Dag 1: gefietst naar El Doradillo, de beste plek om zuidkapers te spotten. Zoals bij een echte safari moet je soms ook een beetje geluk hebben en dat hadden we die dag niet. Geen walvissen gezien,maar de rit was mooi en het strand lag heerlijk.
Dag 2: DE excursie van onze reis: naar Peninsula Valdez. Eerst langs het museum, langs de zeeolifanten (geen special appearance van de orka). Onderweg veel Guanaco’s en Nandoes gespot. De uitzichten zijn geweldig mooi. De dag eindigde met de walvissafari. Relatief kleine boot met relatief-of-niet GIGANTISCHE walvissen. Ik had me zo op dit moment verheugd, maar dat het zo gaaf zou zijn had ik nooit durven dromen. Walvissen met kalf, kalf spelend op de rug van mama, kalf drinkend bij mama, mama roepend naar kind. Moeder en kind sprongen makend uit het water! De tranen stonden in mijn ogen en we trilden als rietjes van de adrenaline die de Ballenas in ons hadden vrijgemaakt.
De volgende dag naar Punta Loma gefietst om een kolonie zeeleeuwen te bekijken, maar in plaats daarvan kregen we van moeder natuur een andere voorstelling. Vanaf een panorama punt zagen we in de verte een walvis dichtbij het strand. Als idioten naar beneden gefietst-gerend om met de harten in onze kelen een moeder met kalf op 5m uit de branding aan te treffen. Deze voorstelling duurde ongeveer driekwartier, maar van de herinnering zullen we ons leven lang kunnen nagenieten.
-
25 November 2010 - 22:15
Kiss:
Jeetje walvissen wat gaaf! Spelende dieren in het watern hebben een bijzondere werking op mensen. Vanuit een koud en kil nl. Droom ik weer even weg tijdens het lezen van jullie verhaal. Tot snel, woe op Schiphol! Xxx kiss -
26 November 2010 - 06:57
Mama:
kippevel krijg ik weer van je verhaal. wat wil ik graag naar Argentina!!!
tot gauw jammer he -
26 November 2010 - 07:40
Marijke:
Ja wat kan ik nog zeggen; WAT EEN GEWELDIGE VAKANTIE beleven jullie beiden. Zelfs bij het bekijken van de foto's komt er bij mij ook enige ontroering los. Lieve schatten wat ben ik benieuwd naar jullie verhalen. Wij zullen aan jullie lippen hangen!!!!! Dikke knuf en tot woensdag. ( goede vlucht!!!) -
26 November 2010 - 08:04
Daphne:
Wat een mooie reis! Ik ben nog steeds een beetje "jaloers" op jullie!!!
Wij - mama en ik - gaan morgen naar Derek Ogilvie! We zullen opa Tuin de groeten van je doen, mochten we hem daar ook treffen..........
Dikke kus voor jullie allebei en tot heel snel!!
Daphne -
26 November 2010 - 08:39
Anitra:
Jullie komen volgende week thuis!=Ook heerlijk natuurlijk!
Maar...wat jammer voor ons, want wij zullen jouw prachtig beschreven avonturen moeten missen!!
Alvast een goede terugreis gewenst!! -
26 November 2010 - 11:23
Carien:
wat cool zus! Walvissen zijn indrukwekkend he.. ik begrijp helemaal wat dat voor indruk dat maakt. Heb weer genoten van je verhaal! Straks kun je alles real-life nog een keer aan ons vertellen. Gezellig dat je er dan weer bent.
Dikke kus
Ca -
26 November 2010 - 19:00
Henk:
woorden schieten te kort. ik verheug me geweldig op jullie "gesproken" reisverslag na jullie terugkomst. take care! X -
27 November 2010 - 12:13
Ton:
Meg, wat leven we in een mooie wereld met prachtige plekken. Mij valt op hoe rustig het overal is! Behalve pinquins, walvissen, zien we weinig toeristen...laat het aub zo blijven! De laatste dagen zullen moeilijk zijn, heimwee naar argentina en uruquay zal je leven gaan beheersen, sla alles goed op zolang je nog daar bent, hier zal het allemaal weer anders zijn! Liefs Pappa. -
28 November 2010 - 11:01
Adinda:
Wat onwijs gaaf, die walvissen!
Het is voor ons fijn dat jullie bijna weer thuis zijn. Maar voor jullie toch best wel jammer...
Geniet zo lang het nog kan!
Dikke X -
30 November 2010 - 18:25
Anne (Giesje):
Lieve Meg!
Wat heerlijk voor je al die mooie wilde beesten! Walvissen, pinguins whoww!
Ik ben met de fam bij mijn zus in Jordan en moest vandaag aan je denken! Hebben paard gereden over de woestijnvlaktes in Wadi rum! Gaan nu onze foto's bekijken!
Lieverd geniet lekker daar! Tot snel!
Big HUG and Kisses! Anne xxxx -
30 November 2010 - 20:32
Willemien:
Hey meg, wow, wat cool! Walvissen! Kijk er naar uit om al je avonturen uitgebreid te horen straks in Oostenrijk! Goeie terugreis alvast :(
xx -
02 December 2010 - 12:29
Claire:
Megje,
Wat ontzettend gaaf deze verhalen. Geniet er goed van. Hier is het koud en sneeuwt het!! jaja je leest het goed. dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
