Het leed dat bussen heet.
Door: Meggie
Blijf op de hoogte en volg Meggie
15 November 2010 | Argentinië, San Carlos de Bariloche
´s Morgens vroeg werden we in Salta uit de bus gezet bij de busterminal en kon de speurtocht weer beginnen. Zin om uit te zoeken hoe de bussen hier werken hadden we nog niet, dus dan maar lekker lopen… het is toch maar een kwartiertje of zo. Ja ja... een Argentijns kwartiertje later zwetend in de 25 graden met een huisje op je rug heb je weer alle tijd om je af te vragen of die bus dan toch niet handiger was geweest... Desalniettemin was het adresje waar we aankwamen de wandeling zeker waard, want ook hier vonden we een klein soort B&B (El Quijote) en konden onze huisjes weer uit elkaar worden gehaald. De rest van de dag maar eens rustig de stad verkennen, dit keer zeker wel met de bus en waarom ook niet, bus 5A stopte precies voor de deur.
Eenmaal in de bus lijkt een kaartje kopen nog een hele uitdaging aangezien alleen met muntjes betaald kan worden die eigenlijk niet meer in omloop zijn. Dan maar de domme toerist spelen en een stukje zwart rijden. Als er de volgende halte geen agente ingestapt was met een houding en blik waar de hele bus van verstarde, hadden we dat nu nog een prima oplossing gevonden.
Salta is een schitterende stad, een van de mooiste van het land en een feest om te ontdekken. Hoogtepunt voor ons was het museo de Arqueologica de Alta Montana, waarin het verhaal verteld wordt van de Inca´s en hun religieuze gebruiken. In 1993 zijn 3 kinderen opgegraven (in perfecte staat!) die vroeger levend begraven zijn.
Hoe mooi de stad ook is, voor steden alleen zijn we hier niet gekomen en één manier om de ´natuur´ in te gaan is: te PAARD. Deze dag was voor ons beide precies wat we wilden: ´s morgens paardrijden - ´s middags een uitgebreide BBQ. Onder het mom ´je kunt het beste op twee paarden wedden´ had deze Argentijnse gaucho Enrique een ASADO voor ons klaar staan waar je U tegen zegt. Ontelbare stukken vlees en salades verder hadden Ralph en Enrique elkaar tot new BFF´s verklaard en ik vroeg me af als dit een halve dag excursie was, wat voor kalf er geslacht zou worden bij een hele dag excursie.
Nog twee dagen in Salta veel bekeken en vooral veel gelopen. Het laatste vooral omdat we op dag 1 na een rit van 1,5u + 2x overstappen + een hoop discussies tot de conclusie kwamen dat bus 5A niet dezelfde weg terug rijdt als heen het centrum in (de buitenwijken van Salta zijn overigens niet de moeite waard om te bezoeken).
Als beloning voor dit harde werken hebben we onszelf op gepaste wijze beloond: met een busreis van 20u naar MENDOZA! Onderweg won ik als voorproefje met de Bingo aan boord een flesje wijn dus dat begon goed.
Ons hostel is de mooiste die we tot nu toe hebben gehad met een patio vol bloemen, fonteintjes, gekleurde tegeltjes en een zwembad. Dat het zwembad en de fonteintjes droog staan vanwege de enorme droogte waar Mendoza nu mee kampt is niet het vermelden waard. Wat ook niet het vermelden waard is (maar we doen het toch want we zijn Nederlanders), is dat het bij aankomst 39graden was, bewolkt met een zandstorm (zonda-wind). De hele stad zag rood van het stof, de contactlenzen bekrast, de kelen rauw: Bienvenido á Mendoza.
De dag erna opslag weer koel en dus konden we eindelijk gaan doen waar ik me al 3 maanden op verheug: fietsen door de wijnvelden en wijnproeven op de bodega´s. Dit alles met op de achtergrond de besneeuwde Andes. Had me er niets teveel van voorgesteld, we voelden ons als twee kinderen in een snoepwinkel op onze rood-gele mountainbikes.
De volgende dag ´rustig aan´, d.w.z. ´s morgens na het hardlopen met de bus naar het grootste park van de stad die een dierentuin herbergt tegen een heuvel aan gebouwd met veel Argentijnse fauna. Jammer alleen dat het park zo groot was dat vanaf de BUShalte naar de ingang de klok alweer 2u later aangaf. In de zoo vonden we ijsberen, olifanten en tijgers, maar het hok van de Condors was leeg. Omdat we van het aanblik van de (sch)geitjes niet erg warmliepen, maar wel van de zon op het heetst van de dag en we na onze biathlon tot de conclusie kwamen dat er in dit park niets te eten te kopen viel, ontvluchtten we deze dierentuin alweer korte tijd later. ´s Avonds echt rustig aan gedaan, want de volgende ochtend vroeg paraat om het Andes Gebergte te verkennen. Hier hebben we de ogen uitgekeken: we werden o.a. geleid langs Portrerillos (stuwdam en levensader van de stad), Upsallata (filmlocatie van 7years in Tibet), Penitentes (skioord), Puenta del Inca, Las Cuevas. Onderweg vier Condors gezien... Magisch!
Omdat het ook leuk moet blijven, de volgende ochtend naar een (van nature) tropisch zwemparadijs midden in de bergen gegaan. De rit er naar toe alleen was de moeite waard. De rit terug daarentegen dramatisch slecht georganiseerd, zittend op de grond als haringen in een ton met hoge snelheid van de bergpas af denderend. Nu tot de conclusie komend dat we alweer gewend zijn aan de omgeving waarin we ons begeven is het tijd om door te gaan. Op naar San Carlos de Bariloche, waar de vino tinto plaats zal maken voor chocolade, de casas voor cabanas en de steaks voor vis en…. Kaasfondue!
En nu maar hopen dat we daar niet teveel bussen nodig hebben…
Eenmaal in de bus lijkt een kaartje kopen nog een hele uitdaging aangezien alleen met muntjes betaald kan worden die eigenlijk niet meer in omloop zijn. Dan maar de domme toerist spelen en een stukje zwart rijden. Als er de volgende halte geen agente ingestapt was met een houding en blik waar de hele bus van verstarde, hadden we dat nu nog een prima oplossing gevonden.
Salta is een schitterende stad, een van de mooiste van het land en een feest om te ontdekken. Hoogtepunt voor ons was het museo de Arqueologica de Alta Montana, waarin het verhaal verteld wordt van de Inca´s en hun religieuze gebruiken. In 1993 zijn 3 kinderen opgegraven (in perfecte staat!) die vroeger levend begraven zijn.
Hoe mooi de stad ook is, voor steden alleen zijn we hier niet gekomen en één manier om de ´natuur´ in te gaan is: te PAARD. Deze dag was voor ons beide precies wat we wilden: ´s morgens paardrijden - ´s middags een uitgebreide BBQ. Onder het mom ´je kunt het beste op twee paarden wedden´ had deze Argentijnse gaucho Enrique een ASADO voor ons klaar staan waar je U tegen zegt. Ontelbare stukken vlees en salades verder hadden Ralph en Enrique elkaar tot new BFF´s verklaard en ik vroeg me af als dit een halve dag excursie was, wat voor kalf er geslacht zou worden bij een hele dag excursie.
Nog twee dagen in Salta veel bekeken en vooral veel gelopen. Het laatste vooral omdat we op dag 1 na een rit van 1,5u + 2x overstappen + een hoop discussies tot de conclusie kwamen dat bus 5A niet dezelfde weg terug rijdt als heen het centrum in (de buitenwijken van Salta zijn overigens niet de moeite waard om te bezoeken).
Als beloning voor dit harde werken hebben we onszelf op gepaste wijze beloond: met een busreis van 20u naar MENDOZA! Onderweg won ik als voorproefje met de Bingo aan boord een flesje wijn dus dat begon goed.
Ons hostel is de mooiste die we tot nu toe hebben gehad met een patio vol bloemen, fonteintjes, gekleurde tegeltjes en een zwembad. Dat het zwembad en de fonteintjes droog staan vanwege de enorme droogte waar Mendoza nu mee kampt is niet het vermelden waard. Wat ook niet het vermelden waard is (maar we doen het toch want we zijn Nederlanders), is dat het bij aankomst 39graden was, bewolkt met een zandstorm (zonda-wind). De hele stad zag rood van het stof, de contactlenzen bekrast, de kelen rauw: Bienvenido á Mendoza.
De dag erna opslag weer koel en dus konden we eindelijk gaan doen waar ik me al 3 maanden op verheug: fietsen door de wijnvelden en wijnproeven op de bodega´s. Dit alles met op de achtergrond de besneeuwde Andes. Had me er niets teveel van voorgesteld, we voelden ons als twee kinderen in een snoepwinkel op onze rood-gele mountainbikes.
De volgende dag ´rustig aan´, d.w.z. ´s morgens na het hardlopen met de bus naar het grootste park van de stad die een dierentuin herbergt tegen een heuvel aan gebouwd met veel Argentijnse fauna. Jammer alleen dat het park zo groot was dat vanaf de BUShalte naar de ingang de klok alweer 2u later aangaf. In de zoo vonden we ijsberen, olifanten en tijgers, maar het hok van de Condors was leeg. Omdat we van het aanblik van de (sch)geitjes niet erg warmliepen, maar wel van de zon op het heetst van de dag en we na onze biathlon tot de conclusie kwamen dat er in dit park niets te eten te kopen viel, ontvluchtten we deze dierentuin alweer korte tijd later. ´s Avonds echt rustig aan gedaan, want de volgende ochtend vroeg paraat om het Andes Gebergte te verkennen. Hier hebben we de ogen uitgekeken: we werden o.a. geleid langs Portrerillos (stuwdam en levensader van de stad), Upsallata (filmlocatie van 7years in Tibet), Penitentes (skioord), Puenta del Inca, Las Cuevas. Onderweg vier Condors gezien... Magisch!
Omdat het ook leuk moet blijven, de volgende ochtend naar een (van nature) tropisch zwemparadijs midden in de bergen gegaan. De rit er naar toe alleen was de moeite waard. De rit terug daarentegen dramatisch slecht georganiseerd, zittend op de grond als haringen in een ton met hoge snelheid van de bergpas af denderend. Nu tot de conclusie komend dat we alweer gewend zijn aan de omgeving waarin we ons begeven is het tijd om door te gaan. Op naar San Carlos de Bariloche, waar de vino tinto plaats zal maken voor chocolade, de casas voor cabanas en de steaks voor vis en…. Kaasfondue!
En nu maar hopen dat we daar niet teveel bussen nodig hebben…
-
16 November 2010 - 05:05
Henk:
jullie verhaal doet me denken aan de beroemde muziek "El condor pasa". Ik rij al bijna van de weg af als ik hier een roofvogel zie zitten ....
Wat een belevenissen!
X, me -
16 November 2010 - 06:06
Marijke:
Wat een prachtige reis maken jullie. Heb weer erg genoten!!!!
Veel liefs XXXXX -
16 November 2010 - 06:55
Daphne:
XXXXXXXX -
16 November 2010 - 07:49
Mam:
weer genoten van je verhaal. maar je zit al in het volgende avontuur nu
liefs xxxx -
16 November 2010 - 08:36
Nicole :
Vriendin, wat beleef je toch weer gave avonturen samen met Ralph! Geniet lekker want voor je het weet ben je weer in et koude/regenachtige NL en dan heb je toch liever 39gr en een zandstorm haha! Dikke kussen nic -
16 November 2010 - 08:49
Carien:
En wederom een heerlijk verhaal om hier achter mijn bureautje in het inmiddels koude (en vroeg donkere) Nederland mee weg te dromen. Zus je maakt er echt een mooie reis van en je kan het echt leuk vertellen!! Misschien moet je reisboeken gaan schrijven ;)
Liefs! -
16 November 2010 - 09:23
Pim:
Jeetje wat een avonturen ik wil er ook heen.
Weet je wat ik vandaag zag; een reiger! xx -
16 November 2010 - 10:38
Adinda:
Wat maken jullie veel mee! Geweldig! Ik ben weer een beetje jaloers...
Dikke kus voor jullie allebei,
Adinda -
16 November 2010 - 21:43
Kirsten:
Hai. Wat een belevenissen! Dat van die inca's hebben wij hier ook gehoord en tevens een van de drie andere inca kinderen die nog intakt was gezien! Heel veel plezier nog met het bussen. Wij komen net uit de wervelende tuktuk zetten, bussen zijn hier levens gevaarlijk! Xxx Kiss -
18 November 2010 - 09:39
Ton:
Busje komt zo...busje komt zo...nog even en dan ben je weer in het kikkerlandje.. Even nog niet aan denken en verder genieten van de volgende bus! Liefs pappa -
22 November 2010 - 07:27
Marijke:
Hahahaha! Ralph op het paard, ralph met veel vlees. Heel erg leuk allemaal. De foto op de spoorlijn even schrikken en snel weer lachen, hoe kom je er bij. :-)
Heb weeeeer genoten!!!!!!!!! XXXXX -
24 November 2010 - 07:19
Daphne:
Leuk hoor Ralph........ dat kettinkje staat je hééél goed!!!!!!!
XXXXX
Daphne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
