Kunst

Na 4 weken data verzamelen heb ik een belangrijke ontdekking gedaan: koeien kijken is een kunst. Wie denkt dat het voldoende is om gewapend met pen en papier een klapstoel in de wei te planten heeft het mis: Dat je op die klapstoel gaat zitten is natuurlijk logisch, maar WAAR ga je ’m precies neerzetten? Je wilt zo dichtbij mogelijk zitten om de koeien goed te kunnen ‘observeren’ maar niet te dichtbij want dan gaan ze zich anders gedragen. Het weer heeft de kunst deze week nog eens verheven tot kunst met een grote K: het was namelijk ‘K’-weer.
De basis ingrediënten zijn naast thermo- en regenkleding, kaplaarzen en een volle maag (je kan niet zonder ).
Maar er schuilt ook een addertje onder het gras: Na de lunch warm gekleed in de wei gaan zitten heeft regelmatig een grote invloed op mijn oogleden… die blijven maar afzakken. De koeien lijken me dan nog eens extra te pesten door in deze tijd helemaal NIETS te doen! Ze liggen allemaal rustig 2 uur te herkauwen alsof ze me duidelijk willen maken dat ik toch echt die hier zo heilige siësta in mijn dag moet gaan inpassen.
Gelukkig staat de tijd nooit echt stil en waren we dolgelukkig dat het vrijdagavond was en we van een zelfgemaakte kaasfondue konden genieten. De kaas hebben we gekregen van een boerin van een van de boerderijen die we onderzochten.
Gister hebben we een heerlijke dag gehad genietend van alle kunst in deze omgeving. ’s Morgens vroeg waanzinnig paardgereden over strand daarna op de fiets langs een vrouwtje die net begonnen is met haar eigen geitenmelkerij. Een kunst die zij met liefde uitvoert, pratend tegen de geitjes die ze allemaal bij naam kent.
’s Avonds met een taxi naar een huis waar de lokalen gratis kunnen genieten van de kunst van de pelicula. Elke vrijdag en zaterdagavond draaien ze na een korte inleiding een film in een zelfgemaakt bioscoop (=kamer met tv), gewoon omdat ze echte filmliefhebbers zijn. Deze avond stond een echte klassieker op het programma: Psycho van Alfred Hitchock uit 1960 (zwart-wit).
Deze culturele dag sloten we af op el Galope met wat wij zelf tot kunst hebben verheven: het drinken van een glaasje rode wijn bij de open haard, napratend over deze Uruguayaanse dag.

Hasta luego y besos!